To była wydłużona droga do pracy w środowy poranek. Park Oliwski jest przed 8:00 dość pusty, ale często odbywają się w nim jakieś prace porządkowe generujące hałas – jak zdmuchiwanie liści. Mimo to lepiej iść tam rano niż po południu. Ciekawostek niewiele, jedną z nich jest siedzący w parku od zimy samiec krakwy. Jakoś się dogaduje z krzyżówkami. Był też pisklak łabędzia niemego na zbiorniku Grunwaldzka i kwiczoły. Poza tym śpiewają pokrzewki, pleszki, zięby, świstunka leśna, zięba.
Czwartkowy spacer po pracy to tylko trochę wydłużona droga do domu. Słychać coraz więcej śpiewających ptaków, a w Parku Oliwskim nadal jest samiec krakwy. Pogoda dopisuje, więc w parku i okolicach jest sporo ludzi. Co nie sprzyja obserwowaniu ptaków.
Zgodnie z wnioskami z poprzedniego spaceru, odpuściłem sobie zbiornik Subisława. Zamiast tego przeszedłem ścieżką przy torach kolejowych, między ogródkami działkowymi. Zawsze jakąś drobnicę można tam usłyszeć albo zobaczyć. Ale ze względu na popołudniowych spacerowiczów, w przyszłości myślę o zrobieniu identycznej trasy rano przed pracą, zamiast po pracy.
Piątkowy spacer po pracy to trasa Park Oliwski – zbiornik Grunwaldzka – zbiornik Subisława. Może nie było wielu ciekawych gatunków, ale spacer był bardzo przyjemny. Wniosek na przyszłość: zbiornik Subisława można omijać. Jest rozkopany, trwa chyba pogłębianie i więc woda jest spuszczona, co skutecznie przepłoszyło niemal wszystkie ptaki.
Wszystkie gatunki z tego dnia:
W ciepłą niedzielę wybraliśmy się w 3 osoby (w porywach do dziewięciu) na spacer w pobliskich Lasach Oliwskich. Wyszło 8 km trasą: Kuźnia Wodna – Droga Marnych Mostów – Gliniasta Droga – Droga Węglowa – Młyńska Droga – Kuźnia Wodna. Nie byłem nastawiony tylko na obserwacje ptaków, ale coś zawsze można wypatrzyć i usłyszeć. Tym razem z ciekawostek słyszałem dzięcioła czarnego i co najmniej 1 śpiewaka, widziałem raniuszka i pierwszą pliszkę siwą.
Wszystkie gatunki tego dnia:
Lasy Oliwskie przy dobrej pogodzie są dość oblegane przez pieszych i rowerzystów. Mimo wszystko ich bliskość i spora liczba tras powodują, że zawsze dobrze się tam wybrać i pospacerować.
To był poranny czwartkowy spacer w ramach wydłużonej drogi do pracy. Trasa: dworzec kolejowy w Oliwie – zbiornik Grunwaldzka – Park Oliwski – zbiornik Spacerowa. Łącznie 2,5 km. Zależało mi na dojściu aż do zbiornika Spacerowa, bo raportowane były stamtąd świstuny, a ja ich jeszcze w tym roku nie widziałem. Efekt na zdjęciu:
Większość zbiorników była zamarznięta, co powoduje, że mewy stoją na tafli zamiast pływać i bardzo łatwo szuka się zaobrączkowanych ptaków.
W porównaniu z poprzednimi porannymi spacerami, w ten czwartek zahaczyłem dodatkowo o japońską część Parku Oliwskiego. Pusto tam, a na zbiorniku Opacka były tylko krzyżówki. Odezwał się dzięcioł duży i tyle. Być może lepsza jest część w rogu, przy skrzyżowaniu al. Grunwaldzkiej i ul. Opackiej i okolice palmiarni. Może jeszcze ją kiedyś poeksploruję. Na dziś wygrywa teren za wozownią. Tam przylatują dzięcioły, dokarmiane od początku zimy. Tak, jak ten dzięcioł średni:
Wszystkie gatunki z tego dnia:
Słychać wiosnę – śpiewają już nie tylko sikory, ale też pełzacze i zięby. Z innych zwierząt widziałem wiewiórkę w Parku Oliwskim jedzącą szyszki modrzewiowe.
W czwartek na spacer wybrałem się rano – zgodnie z wnioskiem z zeszłego tygodnia. Rano widać więcej ptaków niż po 16:00. Trasa mniej więcej taka, jak zwykle – zbiornik Grunwaldzka, zajrzenie na Cmentarz Oliwski (skusił mnie głos dzwońca) i Park Oliwski. Myślałem o tym, żeby zajść do japońskiej części parku, ale zbyt mało zostało mi czasu. W ciągu dnia oznaczyłem następujące ptaki:
Następnym razem znów spróbuję dojść do japońskiej części parku i zbiornika Opacka. Ale jeśli zabraknie czasu, bo ptaki dopiszą, nie będę narzekać.
W czwartek pospacerowałem po pracy, a nie przed, jak ostatnio. Ciemno robi się w okolicach godziny 17:00, a więc jest szansa coś zobaczyć. Przeszedłem trasę wzdłuż Potoku Oliwskiego od zbiornika Spacerowa, przez Park Oliwski i zbiornik Grunwaldzka, do przebudowywanego zbiornika Subisława. Zidentyfikowałem:
Jednak poranki wypadają lepiej niż czas przed zmierzchem. Więcej wtedy widuję wróblaków. Teraz w zasadzie tylko większe blaszkodziobe były obecne, a większość pozostałych ptaków już poszła spać.
W czwartek rano miałem plan, żeby przejść trasę zbiornik Grunwaldzka – Park Oliwski – zbiornik Spacerowa i zdążyć do pracy mniej więcej na 8:00. Trasę ostatecznie skróciłem, zbyt dużo się działo w Parku Oliwskim.
Zacząłem od skweru przy dworcu w Oliwie – pustki. Następnie zbiornik Grunwaldzka. Pół stawu była pod lodem, a na granicy niezamarzniętej i zamarzniętej wody zbierały się śmieci. Tam chował się perkozek. Oprócz tego na lodzie, na środku stawu były łabędzie nieme i śmieszki z obrączkami. Oba gatunki za daleko na odczyty w ten jeszcze ciemny poranek.
W Parku Oliwskim powitały mnie werblujący dzięcioł duży i krzycząca sójka. Za wozownią jakaś pani z psem przepłoszyła wszystko, co ewentualnie mogłem tam spotkać. Ale mandarynka była na stałym miejscu, a nad nią odzywał się grubodziób – nie wypatrzyłem go.
W środku parku widziałem raniuszka, trochę czyży, a nad samym parkiem przeleciał samiec nurogęsi na zachód. Długość spaceru wyniosła 1,7 km.
W niedzielę wybraliśmy się na 5 km spacer do Lasów Oliwskich, aby przy okazji zaliczyć szósty rezerwat w 2023 roku: Źródliska w Dolinie Ewy. Trasa prowadziła następująco: Kuźnia Wodna – Dolina Czystej Wody – Dolina Zgniłych Mostów – Wzniesienie Marii (138 m n.p.m.) – rezerwat – Dolina Ewy – Dolina Powagi. Albo patrząc na przebieg szlaków: Szlak Ósmego Widoku – Szlak Wzgórz Szymbarskich / Szlak Trójmiejski – Gdańska Droga św. Jakuba.
Trafiliśmy na śnieżne dni, rzadko się aktualnie zdarzające. Dobrze jest popatrzeć na biały las, ślady dzików (choć już zadeptane przez ludzi i psy) i posłuchać skrzypienia pod butami. Sam rezerwat chroni rośliny, które teraz były przysypane. Ptasio też nie było bardzo ciekawie, ale dzięcioł czarny się pokazał i poodzywał.
Marcin Romanowski 